Dla jakiego przedziału wiekowego zalecane jest leczenie nukleofilowe?
W przyrodzie można znaleźć wiele nukleofili, w tym siarkę i wiele innych pierwiastków. Można się jednak zastanawiać, dla jakiego przedziału wiekowego leczenie nukleofilowe jest najodpowiedniejsze. W tym artykule wyjaśniono wszystkie rodzaje nukleofili i ich różne funkcje. Ponadto poznasz kilka popularnych rodzajów elektrofilów. Poniżej przedstawiono korzyści wynikające z zastosowania tych metod.
Elektrofil
Określenie „twarde” i „miękkie” jest oparte na ich wewnętrznych właściwościach elektronicznych. Najwyżej zajęty orbital molekularny (EHoMo) i najniżej niezajęty orbital molekularny (ELumo) są uważane za „graniczne” orbitale molekularne, które zostały wykorzystane do zdefiniowania nukleofilowości i elektrofilowości. CisPt jest miękkim elektropolem, co oznacza, że jego elektrony są polarne.
Wskaźnik nukleofilowy jest wskaźnikiem skłonności związku do tworzenia wiązań kowalencyjnych. Kwas nukleinowy guanina jest twardym nukleofilem, natomiast związki enolowe są miękkimi nukleofilami. Kompleks enol-Pt jest używany do zapobiegania toksyczności środka chemioterapeutycznego.
Wiele nukleofili
Nukleofil to grupa, która posiada grupę funkcyjną oddającą elektrony. Jest to grupa o ładunku ujemnym i uważa się ją za „kochającą jądra”. Może ona tworzyć wiązania kowalencyjne z celami biologicznymi. Ponadto grupy nukleofilowe biorą udział w tworzeniu niektórych cząsteczek leków i środków alkilujących. Niektóre aminokwasy również zawierają nukleofilowe grupy funkcyjne, np. fosfoseryna, która ma ładunek ujemny.
Elektrofilowe grupy funkcyjne
Nukleofilowość jest właściwością chemiczną, która opisuje skłonność związku do tworzenia wiązania kowalencyjnego z daną cząsteczką docelową. Można ją określić jako twardą lub miękką, w zależności od rodzaju elektronów w cząsteczce. Na przykład CisPt jest uważany za elektrofil miękki, ponieważ ma właściwości elektrofilowe, ponieważ elektrony w jego strukturze enolowej są polarne.
Podobne tematy
