Jaki wpływ na oczy mogą mieć nukleofile?
Jaki wpływ na oczy mogą mieć nukleofile? Oto kilka z nich:
Zapraszamy do lektury artykułu, który jest efektem naszej współpracy z best-medestetiq.pl
blepharo-conjunctivitis
Jeśli podejrzewasz, że przyczyną zapalenia jest blepharo-conjunctivitis z nukleofilami ocznymi, powinieneś zasięgnąć porady lekarskiej. Przyczyna może być wieloczynnikowa. Stan ten może być wywołany przez stany zapalne skóry, przewlekłe infekcje bakteryjne lub pasożyty. Powszechne są objawy zapalenia, takie jak uczucie ciała obcego, zaczerwienienie oczu i podrażnienie. Zapalenie oczu jest najbardziej prawdopodobnym objawem tego stanu i zwykle nasila się rano.
Alternatywnym sposobem leczenia blefaro-zapalenia spojówek jest higiena powiek. Chociaż nie ma specjalnych metod leczenia, wiadomo, że przykładanie gorących okładów zmniejsza stan zapalny i łagodzi oczy. W przypadku pacjentów, u których objawy nie ustępują, korzystne może być zawinięcie ziemniaka w wilgotną ściereczkę i przyłożenie jej do oczu. W leczeniu blepharo-conjunctivitis pomocne mogą być także suplementy diety. Dr Donnenfeld poleca preparat TheraTears Nutrition.
Podrażnienie
Podrażnienie nukleofilami oczu jest stosunkowo częstym zjawiskiem, ale wiele osób nie zdaje sobie sprawy z zakresu jego działania. Naukowcy wystawili nowozelandzkiego królika białego na działanie nierozcieńczonego roztworu tej substancji chemicznej przez siedem dni, rejestrując wyniki do siódmego dnia. W tym czasie okazało się, że substancja ta wywołała umiarkowane lub poważne zmętnienie rogówki i spojówek, a także łagodny przypadek zapalenia tęczówki.
Choć może się to wydawać dziwne, podrażnienie oczu może być spowodowane wieloma różnymi czynnikami. Na przykład częstą przyczyną tego stanu są alergie oczu. Alergeny, które mogą powodować podrażnienie, to roztocza kurzu, pleśń i sierść zwierząt domowych. Te rodzaje alergenów mogą powodować podrażnienia, w tym zaczerwienienie oczu i różowe oko. Należy również unikać spożywania alergenów, ponieważ mogą one podrażniać oczy.
Blokowanie askorbylacji białek przez wchłanialne związki guanidynowe
Mechanizm działania nowej klasy inhibitorów askorbylacji białek nie został wyjaśniony. Związki te zawierają reszty guanidynowe, które mogą być istotne w hamowaniu askorbylacji białek. Inhibitory te testowano wobec homogenatów białek soczewki cielęcej w środowisku tlenowym. Kwas askorbinowy i jego produkty nie uległy zmianie, co sugeruje farmakologicznie istotne hamowanie askorbylacji białek.
Związki te są również znane jako zmiatacze wolnych rodników. U pacjentów z hiperarginemią stwierdzono zwiększone stężenie związków guanidyny, ale ich funkcja w tej chorobie jest niejasna. Uważa się jednak, że mogą one korzystnie wpływać na zapobieganie glikacji. W przyszłości związki te mogą być stosowane jako alternatywa dla konwencjonalnych środków przeciwglikacyjnych.
Przykłady elektrofili
Elektrofile mogą wywierać fizjologiczne i/lub patologiczne działanie poprzez aktywację kluczowych mediatorów sygnałowych. Zrozumienie tego ułatwi projektowanie nowych leków na zaburzenia wzrostu komórek. Cząsteczki te mogą również wywoływać szereg innych zdarzeń, w tym wytwarzanie toksycznych produktów ubocznych zapalenia. Związki te są często klasyfikowane jako szkodliwe lub korzystne ze względu na swoją strukturę chemiczną, ale w niektórych przypadkach elektrofile są wręcz niezbędne do wzrostu komórek.
Elektrofile to cząsteczki, atomy i jony, które mają nadmiar elektronów. Mogą one oddać jeden lub oba z tych elektronów, co powoduje, że przyciągają drugą cząsteczkę. Elektrofile mogą być naładowane ujemnie lub dodatnio. Niektóre z nich są bardziej elektroujemne niż inne, podczas gdy inne są neutralne lub naładowane dodatnio. Oprócz jonów istnieją również neutralne cząsteczki, które mogą przyjmować lub oddawać elektrony – takie cząsteczki nazywamy nukleofilami.
Popularne nukleofile
Nukleofil to substancja, która przyłącza elektron do atomu węgla. Typowymi przykładami nukleofili są dichlorometan, chloroform i czterochlorek węgla. Steryczny efekt hamujący tych substancji zmniejsza zdolność nukleofili do przyłączania się do elektrofilowego atomu węgla. Innymi przykładami typowego oddziaływania nukleofilów na oczy są cyjanek i dwutlenek siarki.
Fluorki są słabszymi nukleofilami niż jodki, ponieważ są mniejszymi jonami, które są silniej rozpuszczalne. Ponieważ jest tak mały, fluorek nie może pełnić roli nukleofila w rozpuszczalnikach proticznych, ponieważ jego solwatacja uniemożliwia mu dostęp do elektronów. Ponieważ fluorki mają słabsze oddziaływania jon-dipol, nie mogą uczestniczyć w reakcjach substytucji nukleofilowej.
Podobne tematy
